Wielkanoc to okres spotkań z bliskimi, dlatego nie mogliśmy ominąć w tym czasie pani Leokadii Lizik, naszej Sybiraczki. To od niej uczymy się na codzień optymizmu, wytrwałości i wigoru. Ta przecudowna osoba, która pomimo tego, ile przeszła w swoim życiu, nadal tryska energią i radością. Jak zawsze, przyjęła nas z otwartymi ramionami, serdecznością i babciną miłością. Każde spotkanie z nią to niezapomniana lekcja historii dla nas. Trudno pani Leokadii, po takich trudnych doświadczeniach życiowych, nie wracać wspomnieniami do czasów dzieciństwa i trudów przetrwania na Syberii. Do dziś łzy napływają jej do oczu, a dla nas są to również chwile wzruszenia. I pomyśleć, jak dobrze, że ją mamy, naszą “babcię kolejową”, naszego nauczyciela historii, a zarazem mądrości życiowej. Jak powiada często pani Leokadia – po co narzekać? Nic z tego nie da się osiągnąć! Czym więcej z nią obcujemy, tym bardziej w to zaczynamy wierzyć! Żyj nam Babciu Leokadio, sto lat i przekazuj swoją miłość, doświadczenie syberyjskie oraz mądrość życiową następnym pokoleniom.

Ania, Paulina, Beata, Piotrek, Jacek i Kuba